|
Het eerste "werk" van Sant'Egidio is het gebed. Die jongeren van '68 vonden een authentieker leven door het evangelie centraal te stellen. Het was een nieuw voorstel, dat ze zowel in hun persoonlijk als in hun gemeenschappelijk leven gestalte wilden geven. Evenzeer ging het om dat eeuwenoude voorstel om leerlingen van Jezus te worden, dat voor elke generatie hernieuwd wordt. Het nodigt ons uit tot bekering. Het is een uitnodiging om op te houden met voor onszelf te leven en om, in alle vrijheid, een instrument te worden van een grotere liefde voor alle mensen, in het bijzonder voor de armsten. Wie het Woord van God aanvaardt en beleeft als het mooiste in zijn leven, kiest ervoor om niet zozeer zichzelf, maar wel Jezus te volgen. Het meest waarachtige beeld van de gemeenschap is daarom dat van broers en zussen die bijeen zijn voor het gebed, zoals de familie van leerlingen zich rond Jezus verzamelt.
Aan de leden van de gemeenschap wordt eensgezindheid en volharding in het gebed gevraagd: het is die eenvoudige weg van elke christelijke gemeenschap (Hand. 2,42). Alleen door het gebed word je geleidelijk aan vertrouwd met de woorden van Jezus en met het gebed van de generaties die ons zijn voorafgegaan. De psalmen zijn daarvan een mooi voorbeeld. In het gebed kan je je eigen zorgen aan de Heer toevertrouwen, maar ook de nood van de armen en de ganse wereld.
Daarom komen de gemeenschappen, in Italië of elders, zo vaak als mogelijk bij elkaar om te bidden. In vele steden gaat er elke avond een gemeenschappelijk avondgebed door, dat openstaat voor iedereen. Aan elk lid van de gemeenschap wordt ook gevraagd in zijn eigen leven tijd vrij te maken voor het persoonlijk gebed en het lezen van de Schrift, vertrekkend van bij de evangelies.
|
het persoonlijk gebed |
