Net zoals 23 jaar geleden valt ook dit jaar 4 oktober op een zondag, de dag van de verrijzenis. Op 4 oktober 1992 begon voor Mozambique de verrijzenis uit het as van de oorlog. De herinnering aan deze datum geeft hoop dat de nieuwe spanningen die recentelijk oplaaien in het land kunnen overwonnen worden doorheen de dialoog en doorheen ‘de zoektocht naar wat verenigt en het achterlaten van datgene wat verdeelt’. Dat was ook de methode die gebruikt werd tijdens de vredesgesprekken die doorgingen in de zetel van de gemeenschap van Sant’Egidio in Rome onder leiding van o.m. Andrea Riccardi en Matteo Zuppi.

Zoals elk jaar beleven ook nu de gemeenschappen van Sant’Egidio met enthousiasme de viering van deze verjaardag. In honderden scholen vinden ontmoetingen plaats waarin de gemeenschap van Sant’Egidio haar boodschap van hoop doorgeeft, en uitlegt hoe in 1992 de vrede tot stand is kunnen komen.

Deze ontmoetingen, waaraan duienden leerlingen en leerkrachten deelnemen, zijn tevens een gelegenheid om e spreken over de armen, als diegenen die de eerste slachtoffers zijn van de oorlog. Er wordt ook gesproken over de huidige conflicten in de wereld, in het bijzonder over Syrië, Irak en Nigeria, en er wordt aangeboden om samen te bidden, één keer per maand, voor de landen die lijden onder de oorlogen.
Een directeur van een school formuleerde het zo: “Ik bewonder de moed van Sant’Egidio, en het werk dat ze levert om de vrede te bevorderen. In samenspraak met de gemeente Nampula zou er een plein moeten opgedragen worden aan de vrede, en moet neergeschreven worden wat Sant’Egidio heeft gedaan voor de vrede in Mozambique”.

Er worden velerlei vragen gesteld door de leerlingen aan de Jongeren voor Vrede: “hoe is het mogelijk dat jullie zoveel kunnen bereiken terwijl jullie enkel vrijwilligers zijn? Hoe is de gemeenschap van Sant’Egidio erin geslaagd om bevriend te geraken met de beide strijdende partijen?”.
De ontmoetingen zijn heel vreugdevol, en ze zijn een gelegenheid om de boodschap van vrede door te geven en om de noodzaak aan te tonen voor allen om te zoeken naar het gezamelijk goed van de samenleving.