In de basiliek van San Bartolomeo in Rome, het heiligdom van de Nieuwe Martelaren van de XX en XXI eeuw dat werd toevertrouwd aan de gemeenschap van Sant’Egidio, werden de relikwieën van de Heilige Maximiliaan Kolbe neergelegd. Kolbe, een Poolse Franciscaan, werd door paus Johannes Paulus II “de patroonheilige van deze moeilijke eeuw” genoemd bij zijn Heiligverklaring op 10 oktober 1992. Hij trad op zeer jonge leeftijd toe tot de Orde van de Minderbroeders, en hij stichtte de “Militia Immacolatae”, een beweging die erg actief was in de arbeidersmilieus in de kleine steden van het nieuwe onafhankelijke Polen. In 1922 richtte hij nabij Warchau het klooster van Niepokalanów op, de “stad van de Onbevlekte”, dat een centrum werd voor spirituele en religieuze vernieuwing in een tijd van diepgaande culturele en sociale verandering.



Niettegenstaande zijn zwakke gezondheid, vertrok Kolbe in 1930 als missionaris naar Japan en Indië, en ging hij de uitdaging aan om het Evangelie door te geven daar waar het nog niet gekend was. Kort na zijn terugkeer in Polen werd hij, enkele dagen na de inval van Duitsland, gearresteerd. In 1941 werd hij gedeporteerd naar het concentratiekamp van Auschwitz. Daar vond hij op 14 augustus 1941 de dood, toen hij zijn leven aanbod in ruil voor dat van een vader van een gezin, die ter dood veroordeeld was in de “hongerblok”, als represaille voor de vlucht van een andere gevangene. In Auschwitz, een plaats die meer dan elke andere symbool staat voor de afgrond van het kwade in de 20ste eeuw, “stierf een man maar werd de mensheid gered” , schreef Karol Wojtyła toen hij aartsbisschop was van Krakau, in 1976.

Met de relikwieën van de H. Maximiliaan werd ook een gebedsboek overhandigd, met het handgeschreven opschrift “aan Broeder Jaroslaw. Maria. Hij die de Onbevlekte geheel toegewijd liefheeft zal zich redden, zal heilig worden, en anderen zal hij tot heiligheid brengen. Broeder Maximiliaan Maria Kolbe.”